Βάνω μελάνι της καρδιάς...πένα από λιβάνι...!!

13/1/2013........

Βάνω μελάνι της καρδιάς...πένα από λιβάνι...

παράπονα να τυπωθούν που η ψυχή 'ποβγάνει...

δεν το βαστά δεν το μπορεί μπάλωμα νά 'ναι άλλο...

 

για κάθε βάσανο ζωής πού 'ρχετε πιο μεγάλο...

ανασεμιά και θύμηση και στο χαρτί αράδα...

που πότε στίχος γίνεται και πότε μαντινάδα...

ζαμάνι πίσω με γυρνούν φαντάσου οι θύμησές μου...

ρολόι απού μέτρημα κάμει στις αντοχές μου...

μία ζωή πορεύομαι λειψή κι όμως το κρύβω...

γιατί δεν έμαθα ποτέ την κεφαλή να σκύβω...

μα τώρα ο κόμπος έφτασε νισάφι μπλιό στο χτένι...

το άχι βάμμα ήτονε μα μπλιο πόνο δε γιαίνει...

και πώς τα φέρνει η ζωή και πως τα αποκλώθει....

και καταντα τον άνθρωπο φαμέλιο απου μπόθει...

μπόθει αυτά που αγάπα αυτά που τον πληγώνουν....

και οι θλυμησές του όνειρα που τον απογειώνουν...

και μπαίνει σ' ένα λήθαργο που λέγεται ανία...

κι έτσι  κατέχουν θύμησες την παντοδυναμία...

και θέ να είναι μοναχός να κλάψει να γελάσει...

σαν έρθει ψυχοθύελλα μόνος να την περάσει...

κι έτσι στο περιθώριο μπαίνει κι αναστενάζει...

και αποθαμένου πού ζησε με το στανιό φαντάζει...

σαλεύει ζωντανός νεκρός...φαμέλιος και προδότης...

του χάρου φίλος γίνεται του χάρου καταδότης...